Ιωήλ Γιαννακόπουλος και η εικόνα που δάκρυσε

Μερικές φορές αληθινές ιστορίες θαυμάτων με νόημα δίνουν περισσότερα σήματα στον αναγνώστη και κάποιος τα κατανοεί καλύτερα. Κάποιοι ακούνε τα θαύματα, κάποιοι τα διαβάζουν, κάποιοι πρέπει να τα δουν για να πιστέψουν και κάποιοι άλλοι δεν χρειάζεται να τα δουν επειδή ήδη πιστεύουν ακράδαντα. Ένα τέτοιο αφήγημα είναι του αρχιμανδρίτη Ιωήλ του Γιαννακόπουλου με την ονομασία πίστη και θαύματα. Όταν ταξίδευε στην Αθήνα με το τρένο άκουσε σε κάποια στάση του τρένου ότι στο Ναό του χωριού γινόταν θαύμα όπου μια εικόνα δάκρυσε. Ο Ιωήλ Γιαννακόπουλος έμεινε ανεπηρέαστος, διαβάζοντας κάποιο βιβλίο, ενώ το τρένο άδειαζε γρήγορα και όλοι οι επιβάτες έτρεχαν στον Ναό για να δουν το θαύμα.

Μετά από λίγο επέστρεψαν. Ένας άνθρωπος που καθόταν ακριβώς απέναντι από τον Πάτερ Ιωήλ τον αγριοκοίταξε γιατί δεν είχε κινηθεί από τη θέση του για να δει το θαύμα.

• Συ παππούλη δεν πιστεύεις;  του λέει επιτιμητικά
•  Εγώ πιστεύω και γι’ αυτό δεν μου κάνουν εντύπωση τα θαύματα. Εσύ δεν πιστεύεις! Πήγες να δεις το θαύμα για να πιστέψεις. Έτσι δεν είναι; Για πες μου λοιπόν, τώρα πίστεψες; του απαντά ο Πάτερ Ιωήλ.