Ο αγράμματος καντηλανάφτης

Ήταν κάποτε ένας αγράμματος μεσήλικας καντηλανάφτης που καθημερινά απλά και ταπεινά έκανε την εργασία του στην εκκλησία. Ήταν πάντοτε χαρούμενος και ευτυχισμένος και βοηθούσε τους πιστούς του ναού και τους εξυπηρετούσε.

Μια μέρα τον κάλεσε ο μητροπολίτης και τον ενημέρωσε για μια νέα απόφαση. Αυτός πήγε να τον δει. Εκεί του είπαν ότι η πολιτική της Μητρόπολης έχει αλλάξει και ο καντηλανάφτης θα έπρεπε να έχει τελειώσει το δημοτικό, ενώ αυτός δεν το έχει τελειώσει.

Αυτός λυπημένος και στεναχωρημένος σκέφτηκε ότι τώρα στην ηλικία του είναι πολύ δύσκολο να πάει να μάθει γράμματα και τους είπε:

-Θα με βγάλετε στον δρόμο άνθρωπο πολύτεκνο και φτωχό; Τι θα κάνω;

-Δεν γίνεται διαφορετικά λένε οι επίτροποι. Αυτή είναι η νέα πολιτική.

Αυτός τότε πήγε προσκύνησε τις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας κα είπε: “Έχει ο Θεός. Εγώ υπηρέτησα τόσα χρόνια την εκκλησία με όλη μου την καρδιά και ψυχή. Θα βρει κάτι και για μένα ο πάνσοφος Θεός”.

Την επόμενη μέρα του ήρθε μια έμπνευση, να γίνει μικροέμπορος και να πωλεί κουλούρια τα πρωί και φρούτα το απόγευμα.  Σιγά σιγά και όσο περνούσε ο καιρός το μεροκάματο έβγαινε και αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο.

Μετά από αυτό άνοιξε μαγαζί και πωλούσε εκεί το εμπόρευμά του. Μετά από ένα με δύο χρόνια έγινε μεγαλέμπορος και έβγαζε αρκετά καλά λεφτά πολλαπλάσια από αυτά που έπαιρνε με τον μισθό του καντηλανάφτη.

Μια μέρα πήγε και κατάθεσε στην τράπεζα ένα μεγάλο ποσό. Ο τραπεζίτης του είπε να υπογράψει σε ένα χαρτί με τον ίδιο να του απαντά:

-Μα δεν ξέρω γράμματα πώς να βάλω την υπογραφή μου; Θα βάλω ένα σταυρό εκεί που θα μου δείξετε.

-Δεν ξέρεις γράμματα; Του λέει εντυπωσιασμένος ο τραπεζίτης. Είστε αγράμματος και με τόσα πολλά λεφτά; Ποιος ξέρει τι θα έκανες εάν ξέρατε και γράμματα;

-Καντηλανάφτης θα ήμουν, είπε εκείνος χαμογελώντας και εξήγησε την ιστορία του τραπεζίτη και υμνώντας και δοξολογώντας τον Θεό που ήρθαν έτσι τα πράγματα.