Τα εφτά κορίτσια, η τύχη τους και η ζηλιάρα γειτόνισσα

Ήταν κάποτε μια οικογένεια με εφτά κορίτσια. Μια μέρα μια γειτόνισσα ρώτησε τους γονείς των κοριτσιών πως θα βρει γαμπρούς με τόσα κορίτσια; Εκείνη είχε μόνο μία κόρη και έμεινε ανύπαντρη και αναρωτιόταν πως θα βρουν εκείνες γαμπρό που είναι τόσες πολλές.

Η μάνα με πίστη απάντησε:

-Έχει ο Θεός για εμάς. Εσύ μάλλον κάπου δεν πίστεψες. Κάπου δεν στήριξες τις ελπίδες σου.

Εκείνη χλευάζοντας την θρησκευόμενη μάνα της απάντησε πως θα δει τι θα γίνει στο μέλλον με τα κορίτσια της. Ακόμη, απευθυνόμενη προς τον πατέρα του είπε να αρχίσει να φτιάχνει ράφια για τις κόρες του, για να γλιτώσει στο μέλλον τα έξοδα και την ντροπή.

Και οι δύο γονείς με πίστη στον Θεό αγνοούσαν τα πικρά λόγια της γειτόνισσας και της έλεγαν πως έχει ο Θεός. Δεν φοβούνται τίποτα και θα δείξουν τα πράγματα στο μέλλον πως θα εξελιχθούν οι τύχες των εφτά κοριτσιών.

Τα χρόνια λοιπόν περνούσαν. Τα κορίτσια μεγάλωναν. Προχώρησαν με τις σπουδές τους. Ήταν και νοικοκυρεμένες. Η μια έγινε νοσοκόμα, η μια μαθηματικός, οι άλλες τρεις δασκάλες, η έκτη τραπεζικός και η έβδομη κοινωνική λειτουργός. Και ήρθαν και οι γαμπροί. Ο ένας μετά τον άλλο αποκατάστησαν τις εφτά κόρες. Και όχι μόνο τα εφτά κορίτσια βρήκαν γαμπρό. Αλλά ήταν όλοι τους σπουδασμένοι. Ο ένας αξιωματικός του στρατού, ο άλλος τραπεζικός, ο άλλος επιστήμονας, δάσκαλος και ιερέας, κρατικός υπάλληλος και έμπορος.

Η γειτόνισσα βλέποντας όλα αυτά τα γεγονότα να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια της δεν το πίστευε. Η μητέρα τότε της είπε πως η δική της μητέρα, πάντα της έλεγε να μην απελπίζεται. Να κάνει πάντα ότι μπορεί για τα εφτά κορίτσια της και να μην ανησυχεί, γιατί έχει ο Θεός.