Η πεθερά και οι δυο συννυφάδες

Υπάρχει ποτέ περίπτωση να ζήσουν αρμονικά σε ένα σπίτι μοναχές τους, μια πεθερά και δύο συννυφάδες των οποίων οι άντρες απεβίωσαν; Τι χειρότερο μπορεί να πει κάποιος; Και όμως η περίπτωση αυτή δεν πήγε όπως μπορεί να την φαντάζονται οι περισσότεροι.

Τον παλιό καιρό που υπήρχε φτώχεια πολλή, ένας άνθρωπος που λεγόταν Ελιμελέχ  παντρέυτηκε μια γυναίκα γλυκιά και ευγενική την Νωεμίν. Έκαναν και δύο παιδιά, δυό αγόρια τον Μααλών και τον Χελαιών. Τα μεγάλωσαν με πολλή αγάπη. Τα αγόρια αυτά μεγάλωσαν και παντρεύτηκαν δύο κοπελες την Ρουθ και την Ορφά και ζούσαν όλοι ευτυχισμένοι. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν καλά. Ο Χελαιών    και ο Μααλών πέθαναν το ίδιο και ο πατέρας τους ο Ελιμελέχ. Η Νωεμίν έμεινε σε ένα σπίτι με τις δύο συννυφάδες της.

Σε αυτό το σπίτι επικρατούσε η γαλήνη και η αγάπη, η στοργή και η καλοσύνη. Δεν υπήρχε ούτε γκρίνια, ούτε ξεμαλλιάσματα, ουτε βρισιές, ούτε καβγάδες. Υπήρχε μόνο το χαμόγελο στα χείλη της πεθεράς Νωεμίν. Κάτι προτώγνωρο για τον κόσμο. Οι δύο συννυφάδες δεν ήθελαν να φύγουν απο το σπίτι αυτό. Δεν ήθελαν να αποχωριστούν την πεθερά τους. Η πεθερά τους παρακαλούσε να φύγουν για να ξαναφτιάξουν  τις ζωές τους, να βρούν άλλα παιδιά, καλύτερα απο τα δικά της, αλλά αυτές δεν ήθελαν. Έκλαιγαν να μην φύγουν, παρόλο που βαθιά μέσα τους ήθελαν ό,τι είναι για το καλό τους. Μετά απο πολλές συμβουλες απο την γλυκήτατη Νωεμίν η μια εκ των δυο κοπέλλων φίλησε την πεθερά της και έφυγε κλαίγοντας.

Η Νωεμίν έμεινε με την Ρουθ να παλέψουν για να ζήσουν. Αλλά πως τα φέρνει ο Θεός. Εκεί που ζητιάνευε η Ρουθ, ένα λεβεντόπαιδο ο Βάαλ είδε την τόσο καλή ψυχή της κοπέλας , το χαμόγελος και την ευγένια της και την παντρεύτηκε. Το χαμόγελο, η αγάπη και η καλοσύνη υπερίσχυσαν στο τέλος. Εκεί που δεν υπήρχε διέξοδος, βρέθηκε η λύση. Η καλοσύνη σε όλο της το Μεγαλείο.