Ο πύρηνος Προφήτης Ηλίας

Ο Ηλίας γεννήθηκε στη Θέσβη της Γαλαάδ, μια μικρή πόλη στα ανατολικά του Ιορδάνη γύρω στα 913 π.Χ. Εκείνη την εποχή βασιλιάς ήταν ο σκληρός Αχαάβ που είχε σύζυγο την πονηρή και φανατική ειδωλολάτρισσα Ιεζάβελ. Αυτή γκρέμισε τα θυσιαστήρια του αληθινού Θεού και καταδίωκε του προφήτες Του. Υπήρχε μεγάλη αναστάτωση τότε από τους ψευδοιερείς και τους χριστιανούς και η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.

Εκεί εμφανίστηκε ο προφήτης Ηλίας και θλιβόταν κι έλιωνε κυριολεκτικά για το κατάντημα του λαού έσπευσε να μιλήσει με θάρρος στον βασιλιά του Ισραήλ Αχαάβ λέγοντας του ότι ο Θεός ζει και βασιλεύει και αν τον εγκαταλείψει αυτός και ο λαός του θα επέλθει μεγάλη ανομβρία για τρία χρόνια. Δεν θα πέσει σταγόνα βροχής από τον ουρανό όταν το πει ο Ηλίας. Και η τρομερή απειλή πραγματοποιήθηκε. Για τρία χρόνια δεν έπεσε σταγόνα βροχής. Ο λαός βασανίζεται και υποφέρει. Από την αρχή ο προφήτης  πήγε και κρύφτηκε σε μια σπηλιά με την εντολή του Θεού και κοράκια του έφερναν κρέας και ψωμί πρωί και βράδυ. Νερό έπινε από τον χείμαρρο Χορράθ. Εδώ φαίνεται η αγάπη του Θεού όπου ξέρουμε πόσο θέλουν τα κοράκια να τρέφονται με κρέας ,όμως αρνούνται να το φαν και το φέρνουν στον προφήτη.

Μετά από εντολή του Θεού ο προφήτης πάει στην Σαρεπτά της Σιδωνίας. Εκεί γνωρίζει μια χήρα φτωχή ειδωλολάτρισσα και της ζητάει λίγο νερό και ψωμί. Η γυναίκα αν και είχε πολύ λίγα τρόφιμα σε λάδι, νερό και αλεύρι για εκείνη και το παιδί της θέλησε να τα μοιραστεί με τον προφήτη. Ο προφήτης τότε πολλαπλασίασε τα τρόφιμα και αρκούσαν για να φάνε και οι τρείς. Όταν μια μέρα το παιδί της πέθανε ο προφήτης το ανέστησε χαρίζοντας της το πίσω. Ανταμείβοντας την έτσι για την καλοσύνη και την φιλοξενία της.

Μια μέρα ο προφήτης ήρθε σε αντιπαράθεση με τον βασιλιά και με τόλμη γνωρίζοντας ότι ο βασιλιάς έσφαξε πολλούς προφήτες του είπε πως αν θέλει εκείνος και ο λαός του να δουν ποιος είναι ο αληθινός Θεός να προσκαλέσει τους ιερείς του Βαάλ και το λαό στο όρος Καρμήλιο και να θυσιάσουν δύο βόδια. Το ένα για τους ιερείς και το άλλο για τον προφήτη. Ο κάθε ένας θα προσεύχεται στον Θεό του να στείλει φωτιά από τον ουρανό και κάψει το βόδι. Όποιος το κάνει τότε είναι ο αληθινός Θεός.

Η πρόταση του έγινε δεκτή. Τετρακόσιοι πενήντα ιερείς του Βάαλ μαζί με τον βασιλιά ανέβηκαν και ο προφήτης ολομόναχος. Πρώτοι ανέλαβαν να κάνουν την θυσία οι ψευδοιερείς. Ετοίμασαν το θυσιαστήριο, έσφαξαν το βόδι και το έβαλαν πάνω σε ξύλα. Άρχισαν να προσεύχονται γονατιστοί και με φωνές  δυνατές. Ο προφήτης τους έλεγε “φωνάξτε κι άλλο για να σας ακούσει, μήπως και κοιμάται ο Θεός σας”. Οι ψευδοιερείς φώναζαν και οι ώρες περνούσαν. Βράδιασε χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τότε η προσοχή όλου του κόσμου στράφηκε στο θυσιαστήριο που ετοίμασε ο Ηλίας.  Το έφτιαξε με δώδεκα πέτρες όσες και οι φυλές του Ισραήλ. Γύρω γύρω έσκαψε μεγάλο αυλάκι που χωρούσε είκοσι περίπου οκάδες νερό. Στοίβαξε τα ξύλα και επάνω έβαλε τον μόσχο τεμαχισμένο κι έτοιμο για θυσία. Ύστερα για να διώξει κάθε υποψία για δόλο, διέταξε να βρέξουν τα κρέατα και τα ξύλα και τις πέτρες με μπόλικο νερό. Όταν έγιναν αυτά ο προφήτης σήκωσε τα χέρια και προσευχήθηκε με λίγα λόγια θερμής προσευχής. Δεν πρόφτασε όμως να τελειώσει την προσευχή του και η φωτιά έπεσε από τον ουρανό. Έπεσε και κατέφαγε όλα τα μουσκεμένα κρέατα, ξύλα και πέτρες. Τότε ο λαός έμεινε άναυδος. Κοίταξε με περιφρόνηση τον Αχαάβ και τους ψευδοιερείς και τους είπε πως αυτός είναι ο πραγματικός Θεός. Η πίστη του προφήτη θριάμβευσε.  Όσο για τους τετρακόσιους πενήντα ιερείς του Βάαλ που διέφθειραν τον λαό και καταδίωκαν τους προφήτες σφαγιάστηκαν μπροστά στα έντρομα μάτια του Αχαάβ.

Δεν τελείωσε εκεί όμως. Οι ουρανοί άνοιξαν και ξεκίνησε βροχή πολύ δυνατή και πότιζε την διψασμένη γη. Ο καθένας θα περίμενε πως όσα έγιναν ο βασιλιά και οι βασίλισσα θα έκαναν μια αλλαγή, αλλά αντ’ αυτού η βασίλισσα μονιασμένη έστειλε μήνυμα στον προφήτη ότι την επόμενη μέρα θα τον σκότωνε. Ο προφήτης τότε φοβισμένος έφυγε από εκεί και πήγε στα νότια στο όρος Χωρήβ. Λόγω της πολύμερης οδοιπορίας ο κουρασμένος προφήτης παρακαλούσε τον Θεό να τον πάρει κοντά του. Ο Θεός όμως δεν το εγκατέλειψε. Έστελνε αγγέλους να του παίρνουν τροφή. Όταν έφτασε πήγε και κρύφτηκε σε μια σπηλιά και κάποια μέρα τον κάλεσε ο Θεός να βγει έξω. Τον διέταξε να γυρίσει πίσω στο Ισραήλ και να ελέγξει τον Αχαάβ για το κακούργημα του που σκότωσε τον φτωχό Ναβουθαί μετά από απαίτηση της Ιεζάβελ με την υστεροβουλία να του πάρει το αμπέλι και να το κάνει λαχανόκηπο.

Ο προφήτης παρά τον κίνδυνο της ζωής του έσπευσε να πραγματοποιήσει το θέλημα του Θεού. Πήγε στον βασιλιά και του προανέφερε το τέλος που θα έχει αυτός και η σύζυγος του. Μετά τα λόγια του προφήτη επαληθεύτηκαν. Ο Αχαάβ πληγώθηκε θανάσιμα σε έναν πόλεμο των Ισραηλιτών ενάντια στον βασιλιά της Συρίας και τα σκυλιά πήγαν και όπως προείπε ο προφήτης του έγλειψαν το αίμα. Η Ιεζάβελ είχε πιο τρομερό τέλος. Αυτή δολοφονήθηκε και όταν πήγαν να την βρουν οι δικοί της να την θάψουν δε βρήκαν τίποτα παρά μόνο το κεφάλι, τα πόδια και μερικά μέρη από τα χέρια της αφού τα σκυλιά κατασπάραξαν το υπόλοιπο μέρος. 

Δεκαπέντε χρόνια κράτησε η προφητική του δράση αλλά ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί. Επέστρεψε από το όρος Χωρήβ και βρήκε τον μαθητή του Ελισαίο να καλλιεργεί το χωράφι του, τον πλησίασε και έριξε πάνω του τη μηλωτή του, δηλαδή το δερμάτινο επανωφόρι του. Αυτό ήταν σημάδι ότι τον διάλεγε σαν βοηθό και διάδοχό του. Ο Ελισαίος τον ακολούθησε στον Ιορδάνη ποταμό και πέρασαν αφού ο Ηλίας κτύπησε το νερό με τη μηλωτή του και τα νερά χωρίστηκαν όπως έγινε τότε στην εποχή του Χριστού. Ο Ηλίας λέει στον Ελισαίο να του ζητήσει ότι θέλει και αυτός θα του το δώσει. Τότε ο Ελισαίος του λέει ότι θέλει μόνο την χάρη του Θεού. Αφού του την έδωσε και σαν μιλούσαν τότε εμφανίζεται ένα πύρινο άρμα που το οδηγούσαν πύρινα άλογα άρπαξε τον ζηλωτή Προφήτη από τη γή για να τον μεταφέρει στον ουρανό. Ο Ελισσαίος τον κοίταζε με έκπληξη και άρχισε να του φωνάζει. Και ο Ηλίας του έριξε τότε τη μηλωτή του δηλαδή τη γούνα του με την οποία άρχισε να θαυματουργεί.
Η εκκλησία τον υμνεί κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου.