Άγιος Δημήτριος

Γεννήθηκε στα τέλη του τρίτου αιώνα στην Θεσσαλονίκη από γονείς ευσεβείς και καλής κοινωνικής θέσης. Έμαθε πολύ νωρίς την χριστιανική πίστη από την καλή του μητέρα. Αυτή η διαπαιδαγώγηση τον βοήθησε πολύ στην μετέπειτα ζωή του.

Μερικά χρόνια μετά ο αυτοκράτορας είδε στο πρόσωπο του Δημήτριου το κατάλληλο άτομο για να ανακηρυχθεί ανθύπατος της Ελλάδας, δηλαδή ανώτατος άρχοντας με έδρα την Θεσσαλονίκη. Το έργο του το ένιωσε περισσότερο η Θεσσαλονίκη. Στράφηκε κυρίως προς του νέους. Τους συγκέντρωνε και τους δίδασκε την θρησκεία του Χριστού, τα λεγόμενα κατηχητικά. Όλα αυτά γίνονταν όταν υπήρχε έχθρα για τον Χριστιανισμό. Τίποτα όμως δεν σταματούσε τον Δημήτριο. Η πίστη του προς τον Θεό ήταν πάνω από όλα. Κατάφερε να κάνει πολλούς ειδωλολάτρες να στραφούν στον χριστιανισμό.

Κατάφερε ολόκληρη η Θεσσαλονίκη να μιλά για αυτόν και η δράση του ήταν καρποφόρα. Όταν λοιπόν έφτασε στις περιοχές των εχθρών του αυτοί δεν έχασαν ευκαιρία και ζήτησαν την σύλληψη του. Τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν δεμένο μπροστά στον αυτοκράτορα. Ο δε αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε με υπομονή να τον κάνει να αλλάξει γνώμη και να τον απομακρύνει από τον χριστιανισμό αλλά θαρραλέος ο Δημήτριος του αποκρίθηκε λέγοντας:

• Μεγαλειότατε είμαι χριστιανός. Πιστεύω με όλη την ψυχή πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Και όχι μόνο πιστεύω αλλά διδάσκω και άλλους μικρούς και μεγάλους να τον γνωρίσουν και να τον αγαπήσουν. Ο Χριστός είναι το φως, η αλήθεια, η ζωή.

Ο αυτοκράτορας θύμωσε αλλά κρατήθηκε. Ήλπιζε πως με τον καιρό θα τον έκανε να αλλάξει γνώμη και τον έβαλε στην φυλακή. Ο Δημήτριος βασανίστηκε αλλά ποτέ δεν υποκλίθηκε στους βασανιστές του. Αντιθέτως. Μετέδιδε την φλόγα της χριστιανικής πίστης στους χριστιανούς που τον επισκέπτονταν.

Εκείνη την περίοδο θα διοργανόνονταν αγώνες για χάρη του αυτοκράτορα. Θα ήταν παρών και ένας γίγαντας ειδωλολάτρης ο Διοκλητιανός. Βγήκε αυτός στον στίβο και προκαλούσε τους χριστιανούς με ύβρις και ειρωνείες να τον προκαλέσουν σε μία μάχη. Τότε ο Νέστωρας σηκώθηκε και έτρεξε στην φυλακή που ήταν ο Δημήτριος για να πάρει την ευχή του. Προς έκπληξη όλων όχι μόνο ο Διοκλητιανός νικήθηκε αλλά σκοτώθηκε από έναν μικρόσωμο χριστιανό.

Ο αυτοκράτορας τότε έξαλλος με τον νεαρό χριστιανό διέταξε να σκοτώσουν αμέσως εκείνον και τον Δημήτριο.

Ο Άγιος θάφτηκε στην Θεσσαλονίκη και πάνω από τον τάφο του χτίστηκε ένας μεγαλοπρεπής ναός που ευωδίαζε μια υπέροχη μυρωδιά μύρου. Αυτό το μύρο το έπαιρναν όχι μόνο οι θεσσαλονικιές αλλά και οι ξένοι πιστοί που έρχονταν για να γιατρέψουν τις παθήσεις τους. Το μύρο αυτό έβγαινε και τα επόμενα χρόνια με σχετικές αναφορές να το επιβεβαιώνουν γι’ αυτό και ονομάστηκε Μυροβλήτης.

Η εκκλησία κατά την τουρκική κατοχή της Θεσσαλονίκης έγινε τζαμί. Με την βοήθεια του Αγίου όμως στην απελευθέρωσή της ξανακτίστηκε και είναι σήμερα μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες της Ελλάδας.  

Η χριστιανική εκκλησία τον τιμά στις 26 Οκτωβρίου κάθε χρόνο.