Άγιος Αντώνιος

Ο Μέγας Αντώνιος θεωρείται ο θεμελιωτής του μοναχικού βίου και ο πιο αντιπροσωπευτικός τύπος της ασκητικής ζωής, γι’ αυτό και λέγεται ο Πατήρ-Πατέρων. Η προσωπικότητα του και το έργο του έγινε σύμβολο για όλους τους Χριστιανούς όλων των αιώνων. Σύμβολο αγωνιστικότητας, ανδρείας, υπομονής και ηρωισμού. Ο Θεός του έδωσε όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ήταν ο γιατρός των ψυχών.

Ο Μέγας Αντώνιος ήταν αιγύπτιος  στην καταγωγή και γεννήθηκε κοντά στο έτος 251 μ.Χ. στην κωμόπολη Κάμα της Μέσης Αιγύπτου, την σημερινή Beni Suef κοντά στην Ηρακλεόπολη.

Ήταν γιος αριστοκρατικών γονέων με μεγάλη περιουσία αλλά με χριστιανική ανατροφή. Μετά τον θάνατο των γονιών του σε σχετικά μικρή ηλικία (γύρω στα 20), πούλησε την περιουσία του και έδωσε τα χρήματα σε φτωχούς ενώ την αδελφή του την εμπιστεύτηκε σε γυναικείο μοναστήρι.

Από τότε ξεκίνησε την ασκητική ζωή αποκρούοντας όλες τις επιθέσεις του εχθρού, του διαβόλου παίρνοντας δύναμη από τον Χριστό τον Σωτήρα. Ο διάβολος βλέποντας τα όλα αυτά τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός τον πολεμούσε όλο και περισσότερο με τα διάφορα τεχνάσματα του. Ένα από αυτά ήταν και το εξής: ο διάβολος μπορεί να πάρει διάφορα σχήματα και μορφές για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αμαρτία. Κάποτε ενώ είχε απλωθεί η νύχτα οι δαίμονες δημιουργούσαν τέτοιους κρότους που θα νόμιζε κανείς ότι γινόταν σεισμός σε όλη την περιοχή. Εάν θα γκρέμιζαν τους τέσσερις τοίχους στο μικρό σπιτάκι του Αντώνιου, θα έμπαιναν μέσα, μεταμορφωμένα σε θηρία και ερπετά. Γέμισε ο τόπος από μορφές λιονταριών, αρκούδων, λεοπαρδάλεων, ταύρων, φιδιών, ασπίδων, σκορπιών και λύκων. Το καθένα είχε ξεχωριστά την δική του επιθετική κίνηση. Το λιοντάρι βρυχόταν σκοπεύοντας να ορμίσει, ο ταύρος φαινόταν ότι κτυπάει με τα κέρατα του, ο λύκος τεντονόταν έτοιμος να επιτεθεί και όλα τα άλλα θηρία ήταν εξαγριωμένα και θορυβούνταν τρομαχτικά. Ο Αντώνιος νιώθοντας πολύ σωματικό πόνο με τα κτυπήματα τους και τα κεντήματα τους, ατρόμητος και άφοβος τους έλεγε: “Αν είχατε δύναμη, ήταν αρκετός να έρθει ένας σας μόνος, αλλά επειδή ο Κύριος σάς τσάκισε γι’ αυτό προσπαθείτε να με φοβίσετε τάχα με το πλήθος. Χαρακτηριστικό της αδυναμίας σας είναι ότι εμφανίζεστε με τις μορφές των ζώων. Εάν μπορείτε και λάβατε εξουσία ελάτε πάνω μου, μην αργοπορείτε. Ορμάτε. Αν όμως δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, γιατί θορυβείτε άδικα. Η σφραγίδα και το τείχος που μας προστατεύει είναι η πίστη μας στον Κύριο.”

Και το μόνο που κατάφερναν ήταν να τρίζουν τα δόντια τους εναντίον του και μετά σηκώνοντας ο Αντώνιος τα μάτια του ψηλά κατεβαίνει ακτίνα φωτός του Κυρίου και αμέσως οι δαίμονες έγιναν άφαντοι.

Με αυτό και πολλά άλλα τεχνάσματα ο εχθρός πάντα τον πείραζε αλλά έφευγε πάντα νικημένος. Το τέλος του Αντώνη ήταν και αυτό ζηλευτό. Λίγο πριν το τέλος του σε ηλικία 105 ετών όλοι οι μοναχοί τον αγκάλιασαν και τον φιλούσαν και αυτός χαρούμενος συνομιλούσε μαζί τους και τους συμβούλευε πρώτα να έχουν την ευσεβή Πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και να ζουν σα να πεθαίνουν κάθε μέρα.

Μετά πέθανε ειρηνικά και γαλήνια βλέποντας τους αγγέλους που ήρθαν να τον συναντήσουν. Οι δε συνασκητές του σύμφωνα με την εντολή του να τον έθαψαν και έκρυψαν το σώμα του μέσα στην γη ώστε κανείς να μην γνωρίζει που είναι κρυμμένο διότι εκείνο τον καιρό οι Αιγύπτιοι δεν έθαβαν τα σώματα των ενάρετων και των Αγίων κάτω στην γη αλλά τα τοποθετούσαν σε νεκρικά κρεβάτια και τα φύλαγαν στα σπίτια τους.

Η τιμή του Αγίου Αντωνίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου.