Αγία Παρασκευή

Γεννήθηκε στην Ρώμη το 117 μ.Χ. Οι γονείς της λέγονταν Αγαθών και Πολιτεία και ήταν άτεκνοι για καιρό. Απέκτησαν την μοναχοκόρη τους μετά από πολλές προσευχές και την ονόμασαν Παρασκευή επειδή γεννήθηκε την ημέρα Παρασκευή. Τα πρώτα μαθήματα της ευσεβείας τα διδάχτηκε από τους γονείς της. Η χάρη του Θεού και όλα τα εξωτερικά της χαρίσματα την ανέδειξαν από μικρή ηλικία. Πολλές φορές θυσίαζε την ξεκούραση και τον ύπνο της για να μελετήσει τα λόγια του Θεού. Η χαρά της ήταν ασύλληπτη όταν μετά από πολλούς κόπους και πολλά χρήματα κατάφερε να αγοράσει ένα αντίτυπο του Ευαγγελίου. Το μελετούσε μέρα και νύχτα και η αγάπη της για τον Θεό μεγάλωνε. Ήθελε να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να έρθουν κοντά στον Χριστό γιατί πίστευε ότι μόνο κοντά Του θα μπορούσαν να βρουν την αληθινή χαρά, όπως την βρήκε και αυτή.

Το ιερό της έργο ξεκίνησε όταν πέθαναν οι γονείς της. Πρώτα πέθανε ο πατέρας της με την τελευταία του ευχή να της λέει να φύγει από αυτό τον κόσμο με το στεφάνι του μαρτυρίου στο κεφάλι. Μετά από λίγο καιρό έφυγε και η μητέρα. Η τελευταία της ευχή ήταν να μην απαρνηθεί ποτέ τον Χριστό και να μην ανταλλάξει την αγάπη του για κανένα αγαθό.

Ήταν είκοσι χρονών κοπέλα όταν έμεινε ορφανή. Δεν απογοητεύτηκε όμως. Δώρισε τα υπάρχοντά της και τα διαμοίρασε στους φτωχούς και αποφασίζει να πάει με άλλες παρθένες να αφιερωθεί στου ιερό έργο της Ιεραποστολής και της έμπρακτης αγάπης. Η βάση τους ήταν η Ρώμη και η Αγία επισκεπτόταν νεαρές κοπέλες που τις συμβούλευε και της καθοδηγούσε υπό το φως του Χριστού.

Η Αγία ήταν η πρώτη γυναίκα που δημιούργησε κοινωνικό και ανορθωτικό έργο και εξυψώνει την γυναίκα στο σωστό δρόμο του φεμινισμού, τότε που ήταν ένα κατώτερο άτομο κλεισμένο στον γυναικωνίτη.

Δεν άργησε η Αγία να συλληφθεί και να σταθεί απέναντι από τον αυτοκράτορα Αντωνίνο. Μπροστά στις υποσχέσεις και την πίεση να υποκλιθεί μπροστά στα είδωλα και να απαρνηθεί τον Χριστό έμεινε άκαμπτη. Δεν δείλιασε και δεν έχασε την πίστη της. Τότε ξεκίνησαν και τα μαρτύρια της ξεκινώντας από μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στο κεφάλι. Η Θεία χάρη του Θεού όμως εξουδετερώνει το καυτό σίδερο και η Αγία μένει αβλαβής. Ούτε μια τρίχα δεν κάηκε. Μετά ακολουθούν τα σιδερένια δεσμά. Μετά κάψιμο των χεριών με αναμμένες λαμπάδες κι ύστερα ρίξιμο της μάρτυρος σε λεβέτι γεμάτο με καυτό λάδι και πίσσα. Η Αγία όμως δεν παθαίνει τίποτε. Αντιθέτως με την αύρα της πίσσας ο αυτοκράτορας έχασε το φως του. Έκλεγε σπαρακτικά και ζητούσε βοήθεια με την Αγία να πηγαίνει εκεί. Και τον θεράπευσε θαυματουργικά. Μετά από αυτό ο αυτοκράτορας σταμάτησε τους διωγμούς και άφησε την Αγία ελεύθερη να συνεχίσει το έργο της.

Την Αγία όμως την ξανασυλλαμβάνουν όταν τον θρόνο του αυτοκράτορα τον αναλαμβάνει ο Μάρκος Αυρήλιος που κήρυξε νέο διωγμό ενάντια στους χριστιανούς. Τα βασανιστήρια ανέλαβαν αυτή τη φορά δύο άρχοντες. Ο Ασκληπιός και ο Ταράσιος. Ο πρώτος την έριξε σε ένα θηριοτροφείο που φυλασσόταν ένα μεγάλο φίδι «δράκων». Η Αγία με ηρεμία έκανε τον σταυρό στους και ξαφνικά το φίδι κόπηκε στην μέση χωρίς να την πλησιάσει. Ο δεύτερος την υπέβαλε σε άλλα πολλά βασανιστήρια. 

Η Αγία δεν βλαπτόταν με κανένα βασανιστήριο και όταν είδε ο Ταράσιος ότι τίποτε δεν την λύγιζε και δεν απαρνιόταν τον Χριστό τότε διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Το χέρι του δήμιου με το ξίφος έπεσε βαρύ στον αυχένα στους κόρης. Το κεφάλι κόπηκε και η ψυχή στους πέταξε στους ουρανούς. 

Η εκκλησία γιορτάζει την τιμή της κάθε χρόνο στις 26 Ιουλίου.